سه شنبه 88 اسفند 11 , ساعت 12:10 صبح
من پر از فریادهای ساکتم
یا درختی در میان یک کویر
شعری از جنس صبوری گفته ام
تا ابد در واژه های خود اسیر
کوچه کوچه شعر میگویم ولی
واژه واژه مظهر افتادگی
سر نوشت شعرهایم قصه شد
قصه های روشن دلدادگی
بعد از این تصویر تو یک خاطره ست
غصه را در چشمهایم خوانده ام
قلب پر مهر و پر از عشق تو را
عذر میخواهم اگر رنجانده ام
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]